Ο χρόνος,
να δημαγωγεί,
ένα τεράστιο ρολόι ράτσας,
πέτρινο,
Ρωμαική γλυπτική
και από κάτω
ο γκρεμός,
σχιστόλιθος και άβυσσος,
κι εγώ, ημίγυμνος,
στο δείκτη των στιγμών,
να περιστρέφομαι
και να προσπαθώ
να κρατηθώ·
ήμουν τελειωμένος,
αφράτο κρέας
σε λεκιασμένο παντελόνι,
ένα μάτσο κραυγές·
και στο παρά πέντε,
έπεσα,
εκρήξεις πυρηνικές
και αστρικά
αδηφάγα τέρατα:
το τέλος της αναμονής·
αυτή δεν ήρθε,
ήταν μεσάνυχτα και κάτι,
και μόνος,
ο πόνος: καταστροφή
της εικόνας της,
και αποχαιρετούσα,
με δάκρυα κατεστραμμένα
για πάντα το σταθμό•
AlexMil 16-07-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου