η ζωή μου
σκιτσαρισμένη
και φιγούρες ποιητικές
μάγκα μου,
με στοιχειωμένους
ανέμους ταξιδεύει,
πίστεψέ το,
ακόμη,
όμως στη κάθε μέρα
που περνά,
οι γκρίζες της
γραμμές
όλο και ξεθωριάζουν,
αρχίζω
και φοβάμαι φίλε,
μήπως το σκηνικό
αδειάσει
και σβύσουν οι προβολείς,
μείνει
μόνο το σκοτάδι,
μπόλικο ποτό
κι αυτή
η γαμημένη ντρόγκα,
λίγο rock and roll
και την εικόνα της
για να θυμάμαι•
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου