Νο 295 (λύκος)

Μου
πήρες τη ψυχή,
τότε που ήμουνα γυμνός
στις χάρτινες
φαντασιώσεις μου
κι όταν κάποια νύχτα,
που το χρώμα των σκιών
παραδόξως έγινε κόκκινο,
σου τη ζήτησα πίσω
•μου είπες
πως τη πούλησες•
θυμάμαι ήσουν
φτιαγμένη και προκλητική,
σε ποιούς;
πως δεν θυμώσουν
προσποιήθηκες,
φαντάστηκα όμως,
μισοτιμής θα τη πλάσαρες
στα τσογλάνια
που ντρογκάρουν
με ερωτευμένες καρδιές:
τη δόση σου
με νεαρό σπέρμα
θ αγόρασες•
δεν μπορώ να πω,
το περίμενα:
γι αυτό,
κι έγινα σκοτωμένος,
δες τη σκιά μου
που σε ακολουθεί,
είναι του πεινασμένου
λύκου•
AlexMil 2.40 πμ 19-05-2013