Νο 250 (η γλυπτική της ζωής μου)

Θέλησα
να σου το ψιθυρίσουν
ιδιόμορφα ξωτικά,
είναι κρυμμένα
στις κόγχες του χρόνου,
και παίζουν
με το φως του φεγγαριού:
να σου πουν αγάπη μου
με λόγια μαγικά,
την ποιητική λατρεία μου
για σένα•
-------------------------------
αφουγκράσου
τους ήχους
της απεραντοσύνης,
είναι οι άνεμοι των άστρων,
που στα χείλη σου
φέρνουν,
την γεύση
της μοναξιάς μου,
γιατί μου λείπεις,
μου λείπεις πολύ·
έχω το χρόνο
της συμπαντικής
κλεψύδρας
και σε περιμένω
στης φαντασίας μου
τις παραμυθένιες γωνιές,
ξέρεις:
οι προφήτες των καημών
μου δείξαν το δρόμο,
μπορείς εύκολα
να τον ανακαλύψεις
και συ •
--------------------------------
Στους τωρινούς
ψεύτικους χρόνους,
με αγάλματα ζω,
η γλυπτική της ζωής μου,
εσύ και μόνο εσύ,
κρυμμένη στη σκιά
των ξεχασμένων
υποσχέσεων,
σε φαντασιώσεις
μετουσιώνεται•
ελπίζω,
τα κοσμικά ξωτικά,
τ’ άστρα να πείσουν,
και τις απαντήσεις
να δώσουν,
•ακόμη μια φορά•
στη μαγεμένη ψυχή μου.

AlexMil 2.30 πμ 30-04-2013