Μοδάτοι - Εφήμεροι στίχοι (Νο1)

Στο κόσμο μας,
γενικευμένη η καταπίεση
και τα μολύβδινα
φορτία μας:
αβάστακτα,
να μας έχουν ισοφαρίσει
με το χώμα,
σκέπτομαι:
σκουλήκια γίναμε,
έχουμε βρει
και το κώλο
του μπροστινού μας:
τον ακολουθούμε
πιστά•

AlexMil 26-05-2013

Νο 310 (ρέγκε)

Ξαπλωμένος,
λευκή αμμουδιά,
και με το Λίβα,
τη ζέστη να ιδρώνει,
οι ηδονές
διεγείρονται,
όμως, οι σκέψεις
είναι σοβαρές•

αποταμιεύουν το χρόνο μου

η reggae
απ το πουθενά,
ακούγεται λικνιστική,
εύκολα σκορπά
τη θλίψη:
οι ιδέες μου
παιδεύονται
το τελευταίο καιρό•

τον αγοράζουν φθηνά

αποφαίνομαι
και γυρίζοντας
απ την άλλη
την γοργόνα αντικρίζω:
ηλιοκαμένο το σώμα,
κάποιας ηλικίας
σφριγηλό όμως
και νόστιμο,


τον δανείζουν πανάκριβα

σαν ηχώ οι λέξεις,
το συλλογισμό
ολοκληρώνουν πάραυτα•
παρασύρομαι,
το κορμί της
τις σκέψεις ανανεώνει:
να τη πηδήξω
θέλω και γρήγορα•


AlexMil 5.30 πμ 26-05-2013

Νο 309 (τέλος ρευστό )

Τέλειωσε το φως,
μετά,
το σκοτάδι
με βίαιο τρόπο
έσβησε και τα βογγητά μου•
σωριασμένες οι σκέψεις,
κουλουριασμένες
με την αγωνία
στο βρώμικο πεζοδρόμιο,
να παρασύρονται
με το αίμα μου:
σε μια τεθλασμένη διαδρομή,
•δίπλα στο σκασμένο
λάστιχο•
από τη μαντεμένια
σχάρα
στο υπόνομο της ανυπαρξίας•
----------------------
το τέλος μου λοιπόν,
ρευστό
και οι κραυγές πάθους,
της βαριεστημένης
ηδονής,
απ τα ανοικτά παράθυρα
των βασανισμένων
σπιτιών,
τη πορεία μου
να συνοδεύουν•

AlexMil 4.30 πμ 26-05-2013

No 308 (αίτηση)

Κατέγραψες
τις δυνατότητές σου,
σου έστειλαν το
έντυπο βαθμολόγησης
•δεν ήταν πολλές•
και με καθησύχασες•
όταν ήρθαν
και σε πήραν,
εκείνο το λερωμένο
πρωινό
•σε χαρακτήρισαν άχρηστο•
ανησύχησα,
έκλαψα,
για λίγο είναι η αλήθεια,
το γενετικό υλικό
μου το επέτρεπε,
κι έπειτα,
προς το βράδυ,
με τους οιωνούς ευνοϊκούς,
το επίσημο button
του υπουργείου χρησιμότητας
ενεργοποίησα:
θεαματικά σε εκτέλεσα
•πόσο εύκολο ήταν
σκέφθηκα•
τη νέα αίτηση,
ήξερα τώρα
πως θα τη συμπλήρωνα•

AlexMil 2.45 πμ 26-05-2013

Νο 307 (ευσπλαχνία)

Ευσπλαχνία,
•ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ•
δεόντως,
μολυβένιοι
οι κόσμοι της απελπισίας,
καταφρόνηση
στους φώτο σκότεινους
δρόμους
των ερειπίων,
υλικών και πνευματικών,
την αξιοπρέπεια
κομματιάζει•
και το πέπλο
της αγοραίας
ευσπλαχνίας
διάτρητο:
από τις νεκρές φλόγες
του κέρδους•
καριέρες,
κτισμένες
με τον δημόσιο αλτρουισμό:
οι πυροβολισμοί
του θεάματος
στις ελπίδες
των δυστυχισμένων•

AlexMil 1.00 πμ 26-05-2013

Νο 306 (στα σκουπίδια περπατάς)

Ουρλιάζεις
μέσα στη σιωπή,
γιγάντιες οι κατσαρίδες,
τις προσδοκίες σου
τα βράδια
ληστεύουν,
με χρυσά μαχαίρια
σ ευνουχίζουν
+ εντολοδόχοι είναι
των ερπετών +
και δεν μπορείς
να αλλάξεις
τον απειλητικό ουρανό,
να τραγουδήσεις
την αγάπη,
όπως την ήξερες παλιά•
-------------------------------
- οι νότες σου έγιναν
μολύβι
και πυροβολούν,
- κρύβεσαι
σε πολυθρόνες
απελπισίας
και σε αργορουφάνε
το μυαλό
- το σήμερα,
ερείπια σε ανθρώπινες
καρικατούρες
-το αύριο από κοντά,
ραδιενέργεια
ν ακτινοβολεί
σε πυρακτωμένο ουρανό
------------------------
και συνεχίζεις,
στα σκουπίδια περπατάς,
τον πονεμένο
αέρα αναπνέεις
των αναστεναγμών,
και κάνεις
πως δεν καταλαβαίνεις,
αυτό είναι
το τρομαχτικό:
όταν τα άτριχα κρανία
με βηματισμό
καταπάνω σου
θα έρχονται
και ο άνεμος παρασιτικός
θα σου φιλετάρει
τη σάρκα,
τότε, καλυτέρα
ψάξε κανένα διακόπτη
και σβήσε το φως…

AlexMil 25-05-2013

Νο 305 (ανόητη)

Είσαι ανόητη,
νόμιζες
πως με κορόιδευες,
όμως,
πόρνες οι σκέψεις,
γκονγκ,
μου ξεφλούδιζαν το μυαλό,
ήταν και η γκόμενα
απέναντι που μου την έδινε,
και το ποτό,
μου έφερνε
αναισθησία στα αισθήματα:
ηλεκτρικά σκυλιά
να γαυγίζουν
και χρυσές τουαλέτες
να ζητούν προστασία•
το αποφάσισα,
πήρα τηλέφωνο
και βρεθήκαμε,
σε hotel της παλιάς Εθνικής
πηδηχτήκαμε
και μου το κάρφωσε:
είναι η καλύτερή σου
φίλη αγάπη μου•

AlexMil 25-05-2013

Νο 304 (βέσπες ή γαϊδούρια)

Αρπαγμένες
ζωές,
περιορισμένες
σε κύβους εικονικούς
και κρεμασμένες
σε δένδρα οπωροφόρα:
ο κόσμος μας:
θερμοκήπια μεταλλικών καρδιών,
στρατόπεδα αναισθησίας,
περιφραγμένα
με ξεδοντιασμένες ιδέες
και φρουρούμενα
από τάγματα
με απαστράπτουσες
φούστες·
κι εμείς,
σε ηλεκτρικές καταιγίδες
τα μυαλά μας,
για ταξίδια
να παρακαλούν,
·έστω με βέσπες ή γαϊδούρια·
σε υπερκόσμιους
προορισμούς:
σε γνώριμους
πιστεύοντας θεούς.

AlexMil 24-05-2013

No 303 (η ζωή)

Σκύψε
της είπα γλυκά
και άνοιξε τα πόδια,
έκλαιγε με σιγανά αναφιλητά,
με κοίταξε
τρυφερά,
σχεδόν παρακλητικά
και τ άνοιξε,
δειλά κι ελάχιστα,
έπειτα έσκυψε
κι ο φόβος της
είχε ηττηθεί:
στην αρχέγονη επιθυμία
της ηδονής,
το κορμί της
παρέδιδε•
και το κλάμα έγινε
βογγητό:
η αρχή της ζωής

AlexMil 23-05-2013

Νο 302 (αναχώματα)

Μας πνίγουν
σε αντίγραφα ιδεών:
κωλοτρυπίδες
ιπτάμενες με κραγιόν
βαμμένες
και τ αναχώματα:
παράφρονα,
σαράβαλα τετράτροχα,
πολυτελείας,
στοιβαγμένα,
να συγκρατούν μόνο
τα πρωτότυπα•
περίεργο,
συνομωσία φαίνεται
απίστευτη:
της συνείδησης,
ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΟ
που περιέργως
πατρονάρεται
από την αντίληψη.


AlexMil 23-05-2013

Νο 301 (αντίθετα)

Ταξίδευε

η νύχτα προς το φως,
τιτάνια η μάχη
και στη σιωπή
της αλλοτρίωσης,
εγώ,
με τις ενοχές μου,
να τρέχω αντίθετα:
προσπαθώντας,
στο σκοτάδι
των ηττημένων,
από το
• άρξατε πυρ•
να επιβιώσω.
AlexMil 22-05-2013

Νο 300 (αδικία)

Έσπασα
τις γραμμές των λέξεων
κι αυτές
έγιναν ένας σωρός
•με κοιτούσες
μαλάκα με απορία•
κι όταν μέσα τους
με μαγική οργή,
τη γροθιά μου βύθισα
και τη λέξη
ΑΔΙΚΙΑ
να στάζει με αίμα
έβγαλα,
τότε κατάλαβες
και χέστηκες,
ο κόκκινος άνεμος
με τα μαυροπούλια της οργής
με όπλισε,
ήμουν έτοιμος:
να τρέμεις κάθαρμα,
έρχομαι•

21-05-2013

No 299 (τυχαία σχήματα)

Σκέψεις της έστειλα ,
μυστικές
και απόκρυφες,
και φιλιά ολογραφικά
•είχα βρει τον τρόπο•
με τους αλγόριθμους ταξίδευαν:
των σκιών,
όμως χωρίς νου
η μέρα μου,
δηλητήριο ακτινοβόλησε,
ηλιακό
και όλα φανερώθηκαν,
πριν φθάσουν,
κεραυνοβολήθηκαν,
σε γυάλινη πρόσοψη
αποτύπωμα
άφησαν:
σκόνης
σε τυχαία σχήματα•

AlexMil 21-05-2013

χρονια πολλα

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Άκουσέ με
όλα είναι καθρέφτισμα
του μυαλού,
η ζωή δεν εξανεμίζεται
σε άλλες αντιλήψεις,
μετοικίζει
σε αστρικές συνειδήσεις ·
ΧΡΟΝΙΑ
πριν καιρό,
η ίδια διαδρομή,
η δική σου,
ξεκινούσε
γι άλλη μια φορά
και συνεχίζεται μεγαλειώδης,
όμως, έλα μαζί μου,
πιάσε με το χέρι,
ας πιαστούμε όλοι
μαζί
και ας πάμε στην άκρη
του ορίζοντα,
εκεί όπου ο χρόνος
είναι φιλικός
και οι σκιές πολύχρωμες
φανταχτερές:
κοίτα εκεί
που λαμπιρίζει,
είσαι εσύ στη παντοτινή
ζωή,
ευτυχισμένη και ονειρική,
αυτό είναι,
το δώρο της ζωής,
το δώρο μας:
άστρα διαμαντένια
ΠΟΛΛΑ
αμέτρητα,
να σε ακολουθούν
παντοτινά

ΑlexMil
(με τις εύστοχες επισημάνσεις
της Δ.Νίνου)

Νο 298 (ελπίδες)

Προχώρησα
ως την άκρη του γκρεμού,
η όαση
στο βάθος του ορίζοντα,
με τις διόπτρες νυκτός:
σκοτεινιασμένη,
φαίνεται οι μεταπράτες
των ψυχών
την είχαν λεηλατήσει:
άρπαζαν τις σπινθηροβόλες
ελπίδες
· υπήρχε ζήτηση·
και αφαιρούσαν
για παραδειγματισμό
τις ωοθήκες·
δεν μπορούσα να κάνω
τίποτα,
ελπίδες στα Ανατολικά
οι διαδόσεις έδιναν,
κατέφθανε
και το φονικό φως:
παραχώθηκα στο έδαφος
τις συντεταγμένες μου
κλείδωσα
και τη νύχτα περίμενα
ελπίζοντας·

Νο 297 (ορθοστάτης)

Τριγυρνώ
χωρίς λογικές συμβάσεις,
θέλω να νοιώσω
τα αισθήματα στα ανόητα,
έτσι προσδιόρισα:
πήρα ένα πριόνι
ατσάλινο
με πλαστική χειρολαβή
και τον έκοψα:
ορθοστάτης ξύλινος
σκαλιστός,
κυκλικής διατομής,
στο τραπέζι
που είχε τέσσερεις•
ανατροπή στη σιγουριά
κι έπειτα,
εγρήγορση
για τη ισορροπία,
δοκιμασία
σε αισθήσεις χωρίς
αισθήματα:
σούπα σε πιάτο ρηχό,
σπουδή
έντεχνης ανοησίας:
•το χύσιμο στη τάβλα
επίδειξη αδυναμίας•
τα κατάφερα
όμως,
κέρδισα νέα αισθήματα
με ρυθμούς
και ποιητικές
κι όλα
φαίνονται ανόητα•

AlexMil 5.30 19-05-2013

Νο 296 (ανακούφιση)

Το κορμί μου,
με τα βρώμικα νύχια του
γρατζούνισε,
με πόνεσε
και πλήγωσε τον εγωισμό μου,
παράδοξο:
πρόλαβε η ψυχή μου
και κρύφθηκε
στο υπογάστριό του,
πανικός και απελπισία
αλλά ήταν λύση,
η ηδονή,
με ανακούφιζε
δεόντως•

AlexMil 3.45 πμ 19-05-2013

Νο 295 (λύκος)

Μου
πήρες τη ψυχή,
τότε που ήμουνα γυμνός
στις χάρτινες
φαντασιώσεις μου
κι όταν κάποια νύχτα,
που το χρώμα των σκιών
παραδόξως έγινε κόκκινο,
σου τη ζήτησα πίσω
•μου είπες
πως τη πούλησες•
θυμάμαι ήσουν
φτιαγμένη και προκλητική,
σε ποιούς;
πως δεν θυμώσουν
προσποιήθηκες,
φαντάστηκα όμως,
μισοτιμής θα τη πλάσαρες
στα τσογλάνια
που ντρογκάρουν
με ερωτευμένες καρδιές:
τη δόση σου
με νεαρό σπέρμα
θ αγόρασες•
δεν μπορώ να πω,
το περίμενα:
γι αυτό,
κι έγινα σκοτωμένος,
δες τη σκιά μου
που σε ακολουθεί,
είναι του πεινασμένου
λύκου•
AlexMil 2.40 πμ 19-05-2013

Νο 294 (Ιθάκη)

Σκοτεινές οι ακτίνες
της καταιγίδας,
λευκοί και μαύροι
στροβιλισμοί,
εξισώσεις του χάους
σε χωρικές αναπαραστάσεις,
να φοβίζουν
και να σκιάζουν
τα ήρεμα που συνυπάρχουν,
κι εγώ
την Ιθάκη να προσπαθώ
ν ανακαλύψω:
----------------------
Το άχρωμο χρωμάτισα,
έφερα τον ουρανό
και τον έκανα καμβά,
έφτιαξα και τα χρώματα
της προσδοκίας:
ανάμιξα
χώμα της ζωής
από πλαγιές αρχαίων εποχών ,
και νερά τουρκουάζ
αιωρούμενων πηγών,
πρόσθεσα
και το λαμπρό fractal
της οπτασίας της,
και τα μεταμόρφωσα
• από θεούς αλχημιστές
καθοδηγούμενος •
σε χρυσαφένια σκόνη
με αμέτρητα μικρά αστέρια•
------------------------
Οι αγγελιοφόροι
της ψυχής μου:
•τα διαμάντια των δακρύων μου •
βοήθεια ζήτησαν:
αρχαίοι ερημίτες
αναρχικοί,
τους νοτιάδες
των σιωπηλών πνευμάτων
κάλεσαν,
και τη χρυσαφένια σκόνη
στο θυμωμένο
ουρανό σκόρπισαν•
---------------------------------
• δράκοι αέρινοι•
τα μαύρα στροβιλισμένα
σύννεφα,
πάλεψαν,
αλλά τα πινέλα,
τούφες
από ακτίνες του ηλίου,
σφιχτοδεμένα
με λωρίδες ουράνιων τόξων,
τους νίκησαν :
με τη χρυσαφένια σκόνη
ακουαρέλες αγάπης
στον ουρανό
ζωγράφισαν•
και με τα μικρά αστέρια
τον στόλισαν •
------------------------
Έπιασα
ευθείες γραμμές
και σφυρηλάτησα ακμές
κι έπειτα,
άρθρωσα ένα σκαλοπάτι,
ένα κύβο μουσικό
παλλόμενο και διαφανή•
στις κοσμικές ροές
τον αναγέννησα
και τον πολλαπλασίασα•
---------------------
κι έπειτα,
με κομψές συντεταγμένες
που εκτόξευσα,
τη σκάλα τοποθέτησα,
•έφθανε μέχρι τα σύννεφα•
ευτυχισμένος ήμουν,
την Ιθάκη διέκρινα
και την ανοδική μου πορεία
ξεκίνησα.

AlexMil 1.00 πμ 19-05-2013

Νο 293 (στο πέτο ένα τριαντάφυλλο)

Βάδιζε
απεγνωσμένα,
ματωμένος από τις πληγές
που του κατάφεραν
κάτι αλήτες τοκογλύφοι,
ξεψυχούσε,
στο παγκάκι των ταπεινών
σωριάστηκε,
κάπως κατάφερε
και κάθισε
•στητός
και με το κεφάλι όρθιο•
ακόμη και στο τέλος
αξιοπρεπής
να είναι ήθελε•
όταν το βρήκαν
απόρησαν,
στο πέτο του
ένα τριαντάφυλλο
ολόφρεσκο άνθιζε.

AlexMil 18-05-2013

No 292 (φύγε λοιπόν)

Αν ήμασταν μαζί,
νομίζω
πως θα με αγαπούσες
και τη καρδιά σου
αγόρι μου
δεν θέλω να ραγίσω,
άκου λοιπόν:

είμαι πουτάνα
το αισθάνομαι και μ’ αρέσει,
γι αυτό λοιπόν φύγε,
σκόρπισε τις επιθυμίες σου
για μένα
και καύλωσε,
σε περιμένουν γυναίκες
αμέτρητες:
αγαπούν,
θα εκπλαγείς πόσο.

AlexMil 2.20 πμ 18-05-2013

No 291 (αχρεωστήτως)

Ζήτησα
πίστωση χρόνου,
μικρή,
απ τα σύννεφα ήθελαν
να κατεβάσω τις προσδοκίες
• τις προόριζαν
για το απόσπασμα•
εύκολα
μου δωσαν παράταση,
με μικρή
υπενθύμιση,
ήταν και με bold
κατακόκκινους χαρακτήρες:
μαζί με τις προσδοκίες
θα πρέπει
να προσκομίσετε
και τα όνειρα,
•τα αχρεωστήτως καταβληθέντα•
στην αντίθετη
περίπτωση,
θα μπείτε στη κλήρωση
για την ημερήσια
θυσία.

AlexMil 17-05-2013

Νο 290 (επαναπροσδιορισμός)

Το ήξερες,
αλλά δεν με
σταμάτησες,
είπες
μ αγαπάς
και σε πίστεψα,
συνέχισα και
αυτό καταστράφηκα,
τώρα
καταλαβαίνω,
επαναπροσδιόρισες
τις αφορμές σου:
πριν ήμουν
άσχημος,
τώρα
έγινα και φτωχός.

AlexMil 17-05-2013

No 289 (άνοιγμα)

Τα πόδια
είχε κλειστά,
ήταν και λίγο μαυρισμένα
και τη φούστα της:
σατέν με στρας,
με προσοχή επιμελημένη,
αρκετά
απ το γόνατο πιο ψηλά•
καθισμένη στο μοδάτο
καναπέ
και δίπλα της,
αυτός,
με το χέρι πρώτα
απαλά να τη χαϊδεύει
και έπειτα
να προσπαθεί,
απαλά και αποφασιστικά,
τα πόδια της
ν' ανοίξει:
αίσθηση
συναρπαστική,
και για τους δυο,
σύζευξη συμπαντική,
αντίσταση πρώτα,
μικρή,
για τη τιμή της ηθικής
και έπειτα
• η επιτομή •
το άνοιγμα της ηδονής•

AlexMil 16-5-2013

Απο Evi Kaloudi και AlexMil

Ευθύβολες
οι ακτίνες
και λαμπυρίζουσες:
απ το κέντρο
της ζωογόνου πηγής,
ορατές δέσμες,
την ωκεάνια αύρα
χρωματίζουν,
και τα απύθμενα ύδατα
γαληνεύουν,
•είμαι ελεύθερη•
ο άνεμος , ρωμαλέος,
θωπεύει τα πανιά,
τα μιλά ερωτικά,
κι αυτά,
τις προσταγές του
ακολουθούν ευτυχισμένα•

ώ θεοί
του σύμπαντος,

•ταξιδεύω το όνειρο•
τις γραμμές
του πεπρωμένου μου
ανιχνεύω,
είναι που το χθες,
εφήμερο και φευγαλέο
σε δύνες
αφρίζουσες
σβήνει
και η θαλπωρή
της αρχέγονης ζωής
με κυριεύει:
επιτέλους,
τη ψυχή μου ταξιδεύω
χωρίς προορισμό•

16-05-2013

Νο 288 (επανάληψη)

Δεν ξέρεις
το όνομά μου;
μα στο είπα τόσες φορές,
ψιθυριστά
είναι η αλήθεια,
δεν πειράζει,
θα σου το πω ξαναπώ,
αμέτρητες φορές :
ώσπου
να το μάθεις•
καταλαβαίνω,
το ίδιο όνειρο
κάθε μέρα
επαναλαμβάνεις•

AlexMil 2.00 πμ 16-05-2013

Νο 287 (νομίζεις)

Το πρόβλημα
είναι πως νομίζεις,
όμως δεν ξέρεις,
και θα σου πω γιατί,
έχεις ξεχάσει
να αισθάνεσαι,
ξέρεις τι κάνεις;
περιγράφεις,
δεν μετράς,
αλλά υπολογίζεις,
σκέψου λίγο,
δεν έχεις ιδέες,
μήπως,
ιδέα είσαι
κάποιων άλλων;

AlexMil 1.20 πμ 16-5-2013

Νο 286 (εφιάλτης ολόγυμνος)

Πούπουλα,
και μετά ο εφιάλτης,
καλυμμένο
το σώμα μου,
είναι λευκά,
αλλά και πολύχρωμα,
και κάτι
δεν πάει καλά,
•τα οπίσθιά μου
είναι γυμνά•
ακάλυπτα και απροστάτευτα,
τότε είναι
που φοβήθηκα,
από το βάθος,
ήταν και μισοσκότεινα,
έφταιγε
το dimmer του λαμπτήρα,
κάτι άγριο
ερχόταν,
γνωστό και ολόγυμνο.

AlexMil 15-05-2013

dimmer: διακόπτης αυξομείωσης της έντασης του φωτός

No 285 (πείνα)

Έτρεμε,
αναπόφευκτο,
η έλλειψη ελπίδας
ήταν πολυτέλεια,
μέχρι προχθές,
τώρα,
της λείπει
και το φαγητό,
• οι λόγοι δεν
έχουν σημασία•
στο εγκαταλειμμένο
αδιέξοδο,
όπου παραδόξως
όλα φαίνονται χρωματιστά,
αργοπεθαίνει,
το ξέρει,
λίγο χρόνο πριν
έφυγαν
οι αναμνήσεις
και λίγο μετά
οι κόρες των ματιών
έγιναν λευκές,
τώρα,
στο χονδρό χαρτόνι
σωριασμένη,
κάτι αισθάνεται
να τη τραβά,
από τα πόδια να τη σέρνει,
ανελέητος ο φόβος
όταν παίρνει
μορφή πραγματική•

AlexMil 15-5-2013

No 284 (θύελλα)

Δεν προσδιορίσαμε
τις οφειλές,
ήταν ανώφελο
και για τους δυο μας,
τα σύννεφα
σε γωνιακή πορεία
σκίαζαν τις εκφράσεις μας
κι έμεινε μόνο
η αναμονή
της καταιγίδας•
αλλά ήμασταν
απροστάτευτοι:
πίσω από το παλιό
παρεκκλήσι
που πρωτοσυναντηθήκαμε
με χαστούκισε,
και η καταιγίδα
στο μυαλό μας ξέσπασε,
χωρίσαμε,
εξουθενωμένοι•

AlexilMil 15-5-2013

No 283 (τοξοβόλος)

Πήρα λέξεις
που πονούσαν,
απόκρυφες,
σκαμμένες
σε μπουντρούμια
βασανιστηρίων
και στο σώμα μου
τις πέταξα:
ήθελα,
τις κραυγές μου
να διαπιστώσω:
άδειος ο ήχος,
στη σιωπή
της αναμονής μου
και φοβήθηκα,
το περίμενα:
η κατάσταση ιδιόμορφη,
σε κάθε στιγμή,
ξεκάθαρα έβλεπα
τους τοξοβόλους
της εξουσίας
να με σημαδέψουν
με τα θανατηφόρα βέλη τους,
δεν κρυβόμουν,
αδιάφορος ήμουνα:
μαριονέτα
για σκοποβολή.

AlexMil

Νο 282 (χαρτοπετσέτα)

Έμαθα
τις απόψεις της,
στοιβαγμένες ήταν
σε χαρτοπετσέτες
πολύχρωμες,
στη άκρη του
γυάλινου μπαρ,
κι όταν ο λίβας,
ξαφνικά ενοχλημένος
άρχισε να φυσά,
όλες σκορπίστηκαν,
πολλές κάηκαν
στη διπλανή πυρά
και περισσότερες
διαλυθήκαν
απεγνωσμένα
στα σκοτεινά νερά•
περπατήσαμε μαζί,
πίσω απ τα
κόκκινα βράχια,
τη πήρα εντιμα
και αγνά•

AlexMil 14-05-2013

Evi kaloudi και Αλεξ. Μηλ.14-5-2013

Σαν οι χορδές
του χρόνου ,
να επανασύνδεσαν
τα σώματά τους σε δύνες περιστροφικές,
δεσμεύοντας
την αγάπη τους με αιώνια φιλιά
και με τη λάσπη
από τους σπόρους της ζωής
τη μήτρα
της αναγέννησης τους
να ξαναδημιουργούν.

14-5-2013

Νο 281 (τελικός λογαριασμός)

Νόμιζες
πως θα σε παρακαλούσα;
λογιστικό φύλλο
η κρίση μου,
τις απιστίες σου,
με προσθαφαιρέσεις
κατέγραφα
στο σημειωματάριο
των καημών μου,
σ’ αγαπώ,
όμως,
τις σκέψεις μου
δεν τις φρενάρισα,
όταν ο τελικός λογαριασμός
χρεωστικός μου βγήκε,
κατέβαλα
το αντίτιμο
και το πλεονέκτημα
απέκτησα:
να φύγω δίχως
χρέη•

AlexMil 3.20 πμ 14-5-2013

Νο 280 (το σεντόνι)

Το σεντόνι
σε χρώμα φούξια,
με πτυχές απ τα βραδινά
βογγητά,
παράδοξο,
με γεωμετρική ακρίβεια
αναπτυγμένες:
σαν φόρμουλα
γραμμένη
από αρχαία θεά,
και το κορμί σου,
δειλό
σαν να ντρέπεται
τις εκτροπές της ηδονής:
να επιδεικνύει
μόνο τη πλευρά
της αθωότητάς σου•

AlexMil 2.45 14-5-2013

Νο 279 (δημόσιος χώρος)

Δεν άντεχα
τη δυσκολία στο μέτρημα,
μέρες αναμονής
πεταμένες σε
άδεια μπουκάλια,
και οι σκιές στο τοίχο
απέναντι,
με τις φώτο σου,
μοτίβα κοροϊδίας
να επαναλαμβάνουν•
προτίμησα
να δραπετεύσω:
σε δημόσιο χώρο
κοιμήθηκα
δίπλα σε βιτρίνα
με κούκλες πολυτελείας .

AlexMil 2.00 πμ 14-5-2013

Νο 278 (αναμονή)

Θέλησες
να μου κάψεις το μυαλό,
μου πρόσφερες
την ηδονή
σ ένα κομμάτι χαρτί,
γραμμένο με
λέξεις σγουρές,
έλα μου είπες,
όταν η συγκυρία
θα είναι ευνοϊκή,
τυλίχθηκα στην αναμονή
με τα σεντόνια
του πάθους μου
και μετρούσα τις
αποστάσεις
του χρόνου μου,
και όταν το κατάλαβα
ήταν αργά,
τα αποδημητικά
είχαν πάρει
το δρόμο της επιστροφής,
το φεγγαρόφωτο
καθοδηγούσε
τις ορμές τους•

AlexMil 1.30 14-5-2013

No 277 (η τελευταία φορά)

Από το φινιστρίνι
το φως διάχυτο,
σε μαυρόασπρη απόχρωση,
είναι του βροχερού
μεσημεριού,
στη ζωγραφισμένη
με τέμπερες
σοφίτα των επιθυμιών μου
και απέναντί μου εσύ,
μισόγυμνη,
με τα μαλλιά
σαν ο άνεμος των άστρων
να τα έχει
ανακατώσει,
με το κοκκινόμαυρο
εσώρουχο,
μόνο,
χαμηλωμένο
στο ύψος της κόλασης
και να με κοιτάς,
στη σιωπή της ηδονής,
με την απέραντη
λαγνεία
του αρχέγονου
θηλυκού•

στο χαμήλωσα,
και νοιώσαμε
τη υγρή επιθυμία
να μας πλημμυρίζει,
ήταν η πρώτη σου φορά
και για μένα,
δεν το ήξερα τότε
αγαπημένη,
δυστυχώς η τελευταία.

AlexMil 13-5-2013

No 276 (μετάλλαξη)

Οταν το έμαθε,
έδειξε
μια σχετική αδιαφορία,
ήταν και μέρα ηλιόλουστη
με τις φωτοσκιάσεις
να ηδονίζουν
και τον απαλό αέρα
να μυρίζει φαντασιώσεις:
όλα,
εντός συνηθισμένης
κλίμακας·
όμως, περνώντας η ώρα
το καλοσκέφτηκε,
πολλές εικόνες,
μικρές ενοχλήσεις
και αναπνοές βελονιασμένες,
που ανεπαίσθητα
τρυπούσαν το κορμί
και πριν τελειώσει η μέρα,
όταν ο άνεμος
έγινε ποιο δυνατός
και άρχισε
τις αντιστάσεις να παρασύρει,
ο πόνος έγινε αφόρητος:
από τρύπες
βλενννογόνιες
στον ιστό του διάσπαρτες,
σκουλήκια χονδρά,
άρχισαν
να πηγαινοέρχονται·
-----------------------
Εξουθενωμένο
τον βρήκε το βράδυ,
ο άνεμος σφυροκοπούσε
τα άψυχα
και αφυδάτωνε τις καρδιές,
κι αυτός,
στο καθρέπτη παρατηρούσε
τις γραμμές του:
σκληρές, σκυθρωπές
κυρτωμένες από το πόνο,
άρρωστος ήταν,
ο φθόνος είχε κυριέψει
τη ψυχή του·

AlexMil 13-05-2013

Νο 275 (γέρικο δένδρο)

Διαποτισμένες

από τα όνειρα είναι οι ζωές μας,
·ώ γαλαξιακοί θεοί·
ευτυχώς,
είναι η προστασία
της ψυχής μας
στους κακοτράχαλους δρόμους
των ακούσιων 
επιλογών
·  της ψηλοτάκουνης  μοίρας ·
που με τους δαίμονες
των ισχυρών
και με το φόντο
της επίγειας ευδαιμονίας,
αναιτίως  μας βασανίζει: 
σπαταλά
τη λαμπρότητά μας
και μαραζώνει
τη πανδαισία  των  ηδονών μας:
με ηθικές ανήθικες ·
---------------------------------
και στο χρόνο εκείνο,
όπου ο νους
τις λέξεις αρχίζει να κάνει σκόνη,
η απότομη στροφή,
κι έπειτα, η τελική ευθεία,
με τους αγύρτες
να χαρτοπαίζουν ευδαίμονες·
ευτυχώς,   
στο βάθος της οπτικής,
υπομονετικό και φιλικό
το γέρικο δένδρο,
για να ξαναθυμηθούμε  
και με τη βεβαιότητα
της συνέχειας,
το συμβόλαιο να παραδώσουμε
της προσωρινής
διαμονής μας.

AlexMil   12-05-2013

 

No 274 (ανάδραση)

Δεν δοξολογώ

το τρόπο που ζω,
είναι ηλίθιο,
ούτε βέβαια με ακολουθούν 
ασκέρια
με νάνους της απελπισίας,
θα μπορούσα
με ευκολία να πω:
σε χρώματα καρναβαλιού ζω,
όμως η πραγματικότητα
είναι ζοφερή:
δωμάτιο ανέργου είναι ο κόσμος μου,
με συντεταγμένες
απ  όλους ξεχασμένες· 
γι αυτό  
λοιπόν κωλαράδες  μου,
εν συντομία:
κοιμηθείτε ήσυχοι
όσο μπορείτε,
η ανάδραση
της αδιαφορίας σας   
γρήγορα θα σας παρασύρει·

AlexMil   12-05-2013

No 273 (θόλος)

Συναρπαστικό,
αναταραχές των ψυχών
εντοπίστηκαν
σε ανύποπτο χρόνο,
και ο γερασμένος
γυάλινος θόλος της ζωής,
ζωντάνεψε,
πρώτα
με τις ψυχές συμμάχησε
κι έπειτα
τα σώματα
απελευθέρωσε•
στο τέλος,
με εκρήξεις
νικηφόρας αισιοδοξίας
θρυμματίστηκε•

•ώ παντοδύναμε θεέ
πασών των γαλαξιών •

μαγικό,
τα σώματα
εκ νέου προσδιορίστηκαν
και η νόηση
αναγεννημένη,
όλα τα επανεκκίνησε:
ξανασχεδίασε τα όνειρα
και των ανθρώπων
τις κοινωνίες,
την αντίληψη χρωμάτισε
με νέες οπτικές:
γαλαξιακές,
κι έμειναν οι ψυχές
• που ανερμήνευτα •
τον γυάλινο θόλο,
ολοκαίνουργιο, λαμπιρίζοντα
και παλλόμενο,
στο εύφορο έδαφος
της ελπίδας
ξαναεμφάνισαν•

AlexMil 11-05-2013

No 272 (επιστροφή)

Οι προφάσεις,
πρώτα έγιναν παραδοχές
κι έπειτα κρύφτηκαν,
αγόρασαν απ το χρόνο
παρελθόν
και χάθηκαν
στα λημέρια των ενοχών,
• κορόιδεψες •
αλλά κάτι έμεινε
πίσω από τις μισάνοικτες
γρίλιες της ψυχής:
η επιστροφή,
έστω,
σαν μια Ιθάκη
σε σύγχρονη εκδοχή.

AlexMil 5.30 πμ 11-05-2013

No 271 (ολόγραμμα)

Με ακούμπησες
με το μυαλό,
•φαντάστηκα σεντόνια λευκά•
κι έπειτα,
εκούσιες οι εντολές μου
στις συνάψεις :
νέες αντιλήψεις δημιούργησαν•
και το χέρι σου,
ολόγραμμα λαμπιρίζων
να με χαϊδεύει παντού•
• δεν με πίστεψες•
τότε κατάλαβα:
πρώτα ήπια τη τελευταία
γουλιά
και δήλωσα δραματικά:
• ποτέ δεν με αγάπησε,
ποτέ •

AlexMil 4.30 πμ 11-05-2013

Νο 270 (αρχαίο ρολόι)

Προσδιόρισα
τις απαιτήσεις μου
με γρήγορο τρόπο
•ήμουν έντιμος•
κι έπειτα τις πέταξα
στο τραπέζι
των διαπραγματεύσεων,
απαιτούσα,
τη κηδεμονία του εαυτού μου,
γέλασαν,
το αρχαίο ρολόι
κρεμασμένο στο τοίχο
κοίταξαν
και το κουμπί
της ανυπαρξίας πάτησαν
η καταπακτή άνοιξε
και ούτε που το κατάλαβα,
τα φτερά μου
κόπηκαν
και στη κόλαση,
την άλλη στιγμή βρέθηκα.

AlexMil 3.45 11-5-2013

No 269 (button)

Περιπλεγμένα
σμήνη γραμμών,
όλων των
γεωμετρικών πεδίων,
ο χώρος των πραγμάτων :
με το σώμα και τη ψυχή
ανάμεσά τους,
να θωπεύονται απ
το σκοτάδι,
τον θηρευτή των μορφών
και κυρίως
των αισθημάτων:
για υπερβάσεις
με αλόγιστες αποφάσεις•
-----------------------
και ο αφανισμός;
απλές μηχανικές κινήσεις•
-------------------------
άφησε το ποτό
και κουρασμένα σηκώθηκε,
οι γραμμές των πραγμάτων
τον απότρεπαν,
όμως αυτός συνέχισε,
•όλα αλληλουχία επιλογών •
πρώτα το διακόπτη
στο τοίχο πάτησε:
και το ηλεκτρικό φως
έσβησε
• τεμαχίστηκαν πρώτα
οι ελπίδες •
ήταν και γυμνός,
απροστάτευτος,
σκέφθηκε τον άλλο
στο βάθος,
κυλινδρικός:
αρκούσε μισή περιστροφή,
ανοησίες
και το ξανασκέφθηκε
στο καναπέ ξαναγύρισε,
το ποτό
μες στο μισοσκόταδο
συνέχισε:
οι πούστηδες
γυμνό δεν θα τον εύρισκαν
ποτέ•

AlexMil 2.45 πμ 11-05-2013

Νο 268 (μια μέρα πέρασε)

Νο 268 (μια μέρα πέρασε)

Πύλη
ακανόνιστης προοπτικής,
στυλ Βικτωριανό,
αφυδατωμένο,
στην έρημο
ορθώνεται μπροστά μου,
με τη λευκή άμμο
της συνείδησης,
στο διαφανή θόλο
ενός ακαθόριστου χρόνου:
τα ίχνη ακολουθώ,
γραμμές φλεβικές, χλωμές,
απομεινάρια εδώ και κει
να οδύρονται:
κόκκοι με ψυχές,
με αναμνήσεις συμπυκνωμένες •
όλα είναι απροσάρμοστα,
σαν ράστερ κολλημένο
σε γιγάντια επιδερμίδα
κι εγώ, κάπου,
σε κάποιο μοτίβο,
με κινήσεις σπασμωδικές
το κλειδί να γυρνώ ,
και την πύλη ν ανοίγω:
· μια μέρα πέρασε,
μια άλλη προβάλει·
και οι εφιάλτες είναι εκεί,
γυμνοί
και αφοσιωμένοι.

AlexMil 1.00 11-5-2013

Βικτωριανό στυλ

♥ Έλα αγόρι μου

πήδα με  ♥
ούρλιαζε,
είχε και φωνή βραχνή,
κοντράλτο
·καλή αίσθηση για τα αυτιά·
κι εγώ,  
με ανυπέρβλητη 
προωθητική ενέργεια,
σκληρός,
 πηγαινοερχόμουν
με κινήσεις κομψές
και θεατρικές:
-------------------------
είχα λαχανιάσει,
με το σορτς 
μισοκατεβασμένο ,
ό χώρος άβολος,
στο πλατύσκαλό του τρίτου,
κι αυτή,
σκυμμένη άτσαλα,
απ τα κάγκελα κρατιόταν
και λυσσασμένα  
κοντράριζε
με τα στρογγυλά της
μπούτια·
-------------------------
Όμως,  
της έφυγαν οι παντούφλες,
οι άτιμες ,
·ήταν
και στραβοπατημένες·
 και όντως  ξυπόλητη
στο μάρμαρο  
γλίστρησε·
δεν ξέρω πως συνέβη:
σε έκσταση
βρισκόταν
και με χάρη βάρβαρου
μανιωδώς
επαναλάμβανε: 
♥ σε πηδάω ρε μαλάκα
σε πηδάω ♥
όταν  απ το πλατύσκαλο
φύγαμε
και στο δεύτερο
κατρακυλήσαμε ·
------------------------
Μας βρήκε ο άνδρας της,
μισόγυμνους ,
εμένα με βίασε  
με στυλ Βικτωριανό
· ακόμη πονάω·
κι αυτή  τη συγχώρεσε
γιατί την αγαπούσε. 

ΥΓ
1. Κοντράλτο : βαθειά γυναικεία φωνή
2. Στο τριώροφο τις δεδομένες  ώρες δεν ήταν κάνεις
3. Βικτωριανό στυλ  (κλασάτο μεγαλοπρεπές στυλ)
4. Στις φώτο εγω μεταμφιεσμένος

AlexMil  09-05-2013

Νο 267 (συμβαίνουν)

Του ζήτησε
να την αγαπήσει,
ήταν εκείνη
τη κρυσταλλένια νύχτα,
που κάτω
από τα ασάλευτα αστέρια
πρωτοέκαναν έρωτα•
δεν του ήταν εύκολο,
•λόγοι διάφοροι•
τα κατάφερε όμως υποδειγματικά,
αυτή είχε άφθονα χρήματα,
αγορασμένη
λοιπόν η αγάπη του
και τη πρόσφερε απλόχερα•
δεν το έμαθε
ούτε το υποψιάστηκε ποτέ,
της το είπε τη μέρα
που την ενημέρωσαν
για τη διάγνωση,
ήταν στο γραφείο της μόνη,
απελπισμένη,
με θλίψη αιώνων,
τον κοίταξε και γέλασε:
το πιστόλι
από το συρτάρι έβγαλε,
το σημάδεψε
και πυροβόλησε,
κι έπειτα
στριφογύρισε τη καρέκλα,
απ το παράθυρο
τα αστέρια σκόρπια διαμάντια
στο παγερό γαλαξία:
έμοιαζαν
όπως όταν τον γνώρισε,
ήπιε μια γουλιά
από το φίνο μπράντι
και τη κάνη
στο κρόταφο ακούμπησε.

AlexMil 10-05-2013

No 266 (ερημος)

Στη στροφή χάθηκες,
στα μάτια μου
έμεινε μόνο
η ακμή της γωνίας
που την εικόνα σου
εξαφάνισε
κι έπειτα όλα
άρχισαν να σβήνουν,
πρώτα η γωνιά
κι έπειτα οι δρόμοι
και τα κτίρια,
στο τέλος έμεινε η ερημιά,
η έρημος την ψυχής μου
να περπατά
στην λευκή άμμο
της απελπισίας ,
μόνη,
με των λαθών
τις ενοχές της .

AlexMil 10--5-2013