Καταστάσεις

Όλες οι πόρτες

κλείνουν πίσω μου,
γραμμές σφραγίζουν
την προοπτική,
κι όλα φαίνονται
τρελά,  πρωτόγνωρα,
ορίζοντας μοναχικός,
διαβολεμένα οικείος,
εσύ στις σκέψεις μου
κι εγώ ο απρόσκλητος,
στις αδυναμίες σου.

Καταστάσεις

με λέξεις από φιλιά,
τους δισταγμούς
συνεχώς ανανεώνουν,
αγάπη  κρυμμένη
σε στίχους της σιωπής,
δακρύζει ανίσχυρη,  
στις στοές του χρόνου
άβολα σκιρτήματα,
και τα γήινα αερικά,
να προκαλούν.

Ακραία η μέθεξη,  
δυνατότητες αγνοεί,
θέλει τη ψυχή μου,
παράλογα ικανή,
το χρόνο ν’ αψηφά,
όμως αγάπη μου,
η ευκαιρία είναι
μέσα στη στοργή,
ας αφήσουμε
τη φαντασία μας,
είναι δεόντως ικανή.  

AlexMil  27-01-2013 3.50 πμ