Γεννημένη να σκοτώνει,
τις σκέψεις μου κυνήγησε,
δεν ήθελε τις αποδείξεις
μόνο, να εισπράξει το τίμημα,
ν’ αρπάξει τη ζωή μου.
Το λάθος μου, μοιραίο,
ευκαιρίες δανείστηκα,
απ αγγέλους τοκογλύφους,
το χρόνο ζήτησα,
να γυρίσει προς τα πίσω.
Στο στόχαστρο,
σημάδεψε και κλείδωσε,
στη ψυχή το ένιωσα,
απελπισμένος, γονάτισα,
και την ικέτευσα.
Η σφαίρα, κέρδισε,
τη καρδιά μου τρύπησε,
πίστωση ζήτησα,
κι άλλο χρόνο για την
αγάπη που έψαχνα.
…………………………
Η άτιμη, δεν με πίστεψε.
τις σκέψεις μου κυνήγησε,
δεν ήθελε τις αποδείξεις
μόνο, να εισπράξει το τίμημα,
ν’ αρπάξει τη ζωή μου.
Το λάθος μου, μοιραίο,
ευκαιρίες δανείστηκα,
απ αγγέλους τοκογλύφους,
το χρόνο ζήτησα,
να γυρίσει προς τα πίσω.
Στο στόχαστρο,
σημάδεψε και κλείδωσε,
στη ψυχή το ένιωσα,
απελπισμένος, γονάτισα,
και την ικέτευσα.
Η σφαίρα, κέρδισε,
τη καρδιά μου τρύπησε,
πίστωση ζήτησα,
κι άλλο χρόνο για την
αγάπη που έψαχνα.
…………………………
Η άτιμη, δεν με πίστεψε.
AlexMil (28-01-2013 7.00 μμ)
2 σχόλια:
Βήμα μετέωρο η ζωή και ερημιά μεγάλη
Στόχος της είναι η αυγή να φέρει παραζάλη,
Όλες οι πλάνες του μυαλού να ηγηθούν πασχίζουν
Ιδέες που αδημονούν οι άνεμοι να πνίξουν.
Ομορφοι οι στίχοι, πανέμορφοι θα έλεγα.....ψυχή μετέωρη....
Ευχαριστώ Nina
Δημοσίευση σχολίου