Εξευτελιστικές εμπειρίες

Δεν μ’ αφήνεις να ζήσω φυσιολογικά
με τη σκέψη σου να πνίγει τις στιγμές μου,
με εξόρισες στο περιθώριο της λογικής,
με ραβδούχους  μάνατζερ  να με  κυνηγούν,
  τις αναμνήσεις μου να θέλουν να σκοτώσουν. 

Κρύβομαι σε  μέρη εκφυλισμένων ψυχών,
όπου η αγάπη  το ψέμα δεν έχει ανάγκη,
στις φάμπρικες της εσχάτης αμαρτίας,
για να κομματιάσω  την όσια καρδιά μου,
και ίσως ακόμη πιο πολύ να σ’ αγαπήσω.

Σε εξευτελιστικές  εμπειρίες το κορμί μου,  
τον πόνο αναζητά σε ουρλιαχτά ήττας,
οι καθωσπρέπει αηδιασμένοι με κοιτούν,
παραδοχές περιφρόνησης  από άτιμους,
που αγάπησαν το αιδοίο  ή το πουλί τους.

Λυπάμαι κορίτσι μου που δεν μπόρεσα,
το πάθος να σου δώσω με τ’ αστέρια,
τώρα, περνώ απ’  τη κόλαση γελώντας,
φυλακισμένος ζωντανός,  που περπατώ
σε χνάρια  που χαράσσουν οι καημοί μου.  

 

AlexMil  23-12-2012