Η φλούδα των στίχων

Οι σκέψεις μου είχαν μπλεχθεί επώδυνα στ’ όνομά της,
γελοιότητα και περισσότερη βλακεία στις πράξεις μου,
τον έρωτα, σε γονατιστή παράκληση μεταμόρφωσαν,

λογιστική, με λιγούρα σαρκική και σπαρακτικές ικεσίες.

Η αρχή πάντα ακροβατεί με λόγια διψασμένα, ερωτικά,
την αγαπούσα με πειθώ, με σωρό από κοινοτυπίες,
όμως, η χρυσόσκονη του πάθους με μαρμάρωσε,
στην αρχή δεν φαινόταν, αλλά στο τέλος ερειπώθηκα.

Κάτω από τη φλούδα των στίχων, το πόνο μου έκρυψα,
στα ερείπια της ζωής μου, τη ψυχή μου παράχωσα,
κι αφού στο βεστιάριο της μνήμης, τη μορφή της ξέχασα,
πλανόδιος χλευαστής της πίστης και του έρωτα έγινα.

 

AlexMil 29-11-2012