Στο τέλος του δρόμου τη συνάντησα,
με σκόνη την απελπισία της έκρυβε,
ρυτίδες τα κουρελιασμένα ρούχα της,
με κοίταξε, την ευδαιμονία μου έφτυσε.
Βαρέθηκα ποια να λυπάμαι,
στο σκοτάδι την προσπέρασα,
όμως, κάποιος με σταμάτησε,
δεν με λυπήθηκε, γελώντας με σκότωσε.
AlexMil 29-11-2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου