Αρχοντικά να κρέμονται

Ήξερες ότι σε πρόσεξα,
με τα πόδια ανοικτά ξυνόσουνα
κι όταν το κατάλαβες,
Βαλεντίνο μου έγινες,
τη κοιλιά σου τη ρούφηξες,
κι αργά αρχοντικά
στη ξαπλώστρα ανακάθισες.

Με άρεσες,
το πλαδαρό σου κορμί,
τριχωτό εκεί που δεν έπρεπε
εμένα μου θύμιζε,
τότε εκεί στο μαχαλά,
που η μάνα μου Μήτσο με φώναζε.

Νωχελικά
με τα δυο μου δάκτυλα
από την άκρη το έπιασα
και με τα βαμμένα μου χείλη
ηδονικά το ρούφηξα,
σε κοίταξα,
και το καλαμάκι,
πιο βαθειά το έβαλα,
αλλά να πνιγώ παραλίγο κινδύνεψα.

Γλείφτηκα,
από την άλλη πλευρά γύρισα
και απαλά ρεύτηκα,
όταν το δεξί μου μάτι έπιασε,
στη μια πλευρά όπως έγειρες,
αυτά, προκλητικά,
γυαλιστερά και κόκκινα
αρχοντικά να κρέμονται.

Τα ήθελα,
το οβάλ καθρεφτάκι μου έβγαλα,
κάτι με έτσουζε
το σπυρί δίπλα στη μύτη μου,
χαριτωμένα και διακριτικά μου έσπασε,
και με μια κίνηση,
που παραλίγο να έπεφτα,
από τη ξαπλώστρα σηκώθηκα.

Τρέχοντας σε πλησίασα,
χαμογέλασα,
και το στήθος σου φούσκωσες,
με αρχέγονο θόρυβο ρουφηχτό,
που λάτρεψα,
τα ρουθούνια καθάρισες,
έφτυσες,
και αμέσως μετά, το χέρι μου,
με τα ιδρωμένα σου χείλη,
το φίλησες

Τ’ άρπαξα,
ακόμη κρεμόντουσαν,
το παντελόνι σου,
παραλίγο να έσκιζα,
το κατάλαβες και σ’ άρεσε
σε σήκωσα,
ένα κεφάλι και κάτι σε πέρναγα,
μεσ’ στα βυζιά μου,
τη μύτη σου έχωσα,
θα σ’ έσκαζα
τη τελευταία όμως στιγμή,
ευσπλαχνικά σ’ έσωσα.



Τώρα,
στο δρόμο μαζί σου βρίσκομαι,
το λεβιέ με πάθος το κρατώ
μπρος και πίσω το κουνώ,

και με τα κλειδιά που άρπαξα
την Πόρσε σου οδηγώ επάξια.


AlexMil Αύγουστος 2009


Διαβάστε και το "Ιστορίες γλειψίματος"