Την επανάσταση θα κάνουμε ρεμάλια χωρίς το μάγκα το θεό

Ακούστε το Uprising από τους Muse

Χρόνια πριν,
τον είδα σε εκστρατεία προεκλογική,
να μιλά σ’ αλλοδαπούς υδραυλικούς,
το λάτρεψα,
γιατί μου βγάλε το ηλίθιο εγώ,
το στυλίστα μου εαυτό,
μ’ έκανε ένα αγαθό τεκνό, 
αυτός που ήμουν αληθινά,
ένας υδραυλικός χιπ χοπ,
με αισθήματα πρόστυχης γυναικός.

Από τότε,
τον ακολουθώ ως μαλάκας οπαδός, 

είναι ο κόθορνος, ο μέγας αρχηγός, 

έχει βλέπετε και χάρισμα κληρονομικό, 

είναι αυτό που το κάνει πιο τρανό, 

μοιάζει σαν ένα κινέζο ζιγκολό. 

Σαν πωλητής κάποιας λαϊκής,

  σατανικός σε μοσχαρίσια εκδοχή,  
αλεξιπτωτιστής,
  με φουντωτό μελιτζανί μαλλί, 

φεγγαροπερπατά, 

κουνά το σώμα από δω κι από κει,  

για να τριπλάρει αυτούς που συναντά.
Προτιμά ενδύματα  σινιέ,
όμως απ την εξέδρα όταν μιλά, 

φορά τα ρούχα της δουλειάς,
διαφανές σορτσάκι της σειράς 
και στο λαιμό κρεμά, 
ένα τριαντάποντο σταυρό,
super παρδαλό και φωτεινό. 

Φορά παπούτσια πλαστικά,
στο χρώμα του φρέσκου τραχανά, 

με τακούνια στα πενήντα εκατοστά, 

που ανεβοκατεβαίνουν δυναμικά,
αυτόματα και ρυθμικά. 

Έχει για μασκότ,

ένα χρυσοκάνθαρο βοηθό,
έναν απίθανο κοντό, 

μια ξεφτίλα κομματική 
με γαϊδουρίσια υπομονή, 

που όταν ρητορεύει,
με μια κλωτσά κάθε τόσο,
στο αγριεμένο πλήθος εκτοξεύει. 

Γι αυτό και τον  φωνάζουνε μουρλό, 

όμως είναι απλά, 
ένας ταλαντούχος πολιτικός.

Έχει πρόγραμμα φανταστικό,
είναι και δημοκρατικό, 

οι αντίπαλοι το θεωρούν παρανοϊκό, 

θέλει να καταργήσει το στρατό, τις τράπεζες και  το θεό, 

θέλει  το καλοκαίρι, όλοι να φοράνε τα στριγκάκια, τα μαγιό
και το χειμώνα, φουστανέλες οικολογικές από διαφανές πλαστικό. 

Θέλει να καταργήσει τη δουλειά

και τη ξάπλα να κηρύξει ως νέα επουράνια θεά, 

θέλει να βάλει τους υπόλοιπους θεούς, 

να κάνουνε  στριπτίζ σε μπάρα στο σπίτι μιας ευσεβούς  πουριτανής. 

Λέει κι άλλα πολλά, πως θα έχουν όλοι τζάμπα τα κρεατικά
και πως  για κάθε κατεστραμμένη tv
θα υπάρχει δώρο ένα ταξίδι στη Καραϊβική.  

Πράγματι, είναι καταπληκτικός.  

Ήμασταν πολλοί
σ’ αυτή τη συγκέντρωση τη προεκλογική,
αγαπητικοί, αλλά και γεροδεμένοι  τραβεστί,
μπατίρηδες μικροαστοί,
θεραπευμένοι πιστοί και  νταλικέρηδες παθητικοί,
όλοι με τη μασκότ στο χέρι, 
το ξεφτίλα το κοντό  σε ομοίωμα σεξουαλικό.       

Φωνάζαμε τσιριχτά, 
είχαμε συνθήματα  ρεαλιστικά,
ανεμελιάς και δημιουργικής βλαχιάς.

Κι όταν ο σέξι αρχηγός,
στη εξέδρα εμφανίστηκε λυγερός και κουνιστός, 
τότε τη μασκότ σηκώσαμε ψηλά
και κτυπώντας τα πόδια ρυθμικά, φωνάζαμε με βογγητά.
Κι αυτός, με τα τακούνια τα ψηλά, λεβεντόκορμος και τριχωτός,
τη δαχτυλιδένια μέση του, κουνώντας μπρος και πίσω ρυθμικά,
ούρλιαξε, πετώντας μας το λεχρίτη το κοντό,
“την επανάσταση θα κάνουμε ρεμάλια χωρίς το μάγκα το θεό” 
και με τη μπάντα του φαλακρού ακτιβιστή, 
άρχισε να απαγγέλει  στίχους, του  φίλου, του ψηλού σοσιαλιστή.
Να τελειώσει δεν άργησε,
μήνυμα διάβασε απ το γνωστό, το χονδρό το δεξιό,
που καλούσε τις  λεσβίες τις  γριές,
σε όργια με μπουγάτσες αφροδισιακές 
και πετώντας γι άλλη μια φορά το ξεφτίλα το κομματικό, 
έσκισε το σορτσάκι το ριγωτό 
και  χωρίς αιδώ κουνώντας τους γοφούς σαν οργασμικό τεκνό, 
από τη εξέδρα πέταξε σαν αποδημητικό πτηνό.

Ήταν το σόου το προεκλογικό,
του κόμματος των “ Μιζαδόρων Ανανεωτών”,
που ελπίζει στη Βουλή, να εκλέξει το τεκνό,
το λαίμαργο και φαλακρό θεό,
τον ένα και μοναδικό, τον αρχηγό.

AlexMil   Σεπτέμβριος 2009